Kynologia

 Definicja kynologii.
Z greki kýon oznacza „pies”, co w dopełniaczu to kynós. Natomiast logos oznacza słowo „nauka”. Tłumaczenie całości to zatem – nauka o psach.

Kynologia to nauka o psie, jego hodowli i tresurze.
Wielu specjalistów w dziedzinie kynologii uważa jednak, że obecnie definicja w takim ujęciu jest już przestarzała i niewystarczająca i trudno się dziś z nią w pełni zgodzić. Zaznaczają oni także, że czym innym jest chów i czym innym jest hodowla, podobnie jak tresura i wychowanie. Uważają też, że w definicji tej nastąpiło zawężenie pojęcia kynologii, do dwóch pojęć „hodowla” i „tresura”, co sugeruje albo wąskość tego pojęcia (czemu przeczy pierwsza część definicji – „to nauka o psie”), albo też nadaje akurat tym dwu aspektom nadmierne znaczenie. Dlatego też w definicji kynologii powinno się uwzględnić zarówno aspekt „pies jako zwierzę” (z punktu widzenia choćby biologii czy weterynarii), jak też i szerokie spektrum jego związku z człowiekiem.

Psy ras myśliwskich towarzyszą myśliwym od zarania dziejów. W zależności od specjalizacji psy możemy wykorzystywać w polowaniach do różnych celów  takich jak:
•        poszukiwania postrzałków
•        psy do polowania na norach i stogach
•        typowe psy gończe używane do polowań zbiorowych.

Psy myśliwskie:
Posokowce
Psy myśliwskie z grupy psów gończych, które dzięki węchowi, wyczulonemu na zapach krwi (farby, posoki) potrafią tropić postrzeloną zwierzynę i doprowadzić do niej myśliwego. Rodzaje posokowców:
•         Posokowiec bawarski
•         Posokowiec hanowerski
•         Alpejski gończy krótko nożny

Płochacze
Psy  używane do polowania na drobną zwierzynę (w tym ptaki), mają wyszukać i wypłoszyć ją z zarośli oraz aportować po strzale.Rodzaje płochaczy:
•         Amerykański cocker spaniel
•         Angielski cocker spaniel
•         Portugalski

Gończe
Psy gończe - grupa psów wykorzystywanych głównie do tropienia i pogoni za zwierzyną, posługujących się przede wszystkim węchem.
•        Gończy Polski
•        Ogar Polski
•        Gończy francuski trójkolorowy
•        Gończy francuski biało-czarny
•        Gończy francuski biało-pomarańczowy
•        Duży gończy anglo-francuski trójkolorowy
•        Duży gończy anglo-francuski biało-czarny
•        Duży gończy anglo-francuski biało-pomarańczowy
•        Duży gończy gaskoński

Dzikarze
Dzikarz - niewielki, często krótkonogi pies, który odznacza się pasją myśliwską i ciętością, ma skłonność do pracy szperacza i posokowca, a dzięki niedużym rozmiarom może pracować w norach. Mimo drobnej budowy ciała ma bardzo silne szczęki i zęby. Zadaniem dzikarzy jest wyszukiwanie w miocie dzików, oszczekiwanie ich i wyprowadzanie na linię myśliwych. Do dzikarzy zaliczamy:
•        Beagle
•        Gończy polski
•        Jamnik krótkowłosy
•        Jamnik długowłosy
•        Jamnik szorstkowłosy
•        Foksterier krótkowłosy
•        Foksterier szorstkowłosy
•        Terier szkocki
•        Skye terrier
•        Terier walijski
•        Terier irlandzki
•        Kerry blue terrier
•        Bedlington terrier
•        Niemiecki terier myśliwski

Słowniczek

•         aport - rozkaz dla psa myśliwskiego: przynieś
aportowanie - przynoszenie przez psa myśliwskiego zwierzyny ubitej oraz postrzałków

•         bobrowanie - brodzenie i szperanie psa myśliwskiego w wodzie, błocie, po chaszczach i zaroślach

•         buszowanie - przetrząsanie przez psa myśliwskiego w poszukiwaniu zwierzyny krzaków, zarośli, łąk

•         chody - sposób (tempo) poruszania się psa myśliwskiego w terenie.

•         farba - krew zwierzyny

•         galop - szybki chód wykonywany w skokach

•         gon - o psie myśliwskim; ścigać, pędzić zwierza, podążać za zwierzyną

•         gonienie głosem - ściganie zwierza głośno ujadając

•         gonienie milczkiem - ściganie bezgłośnie przez psy zwierza

•         gonienie na oko - ściganie przez psa zwierza, którego widzi a nie po tropie.

•         gonienie w piętę, gonienie pod trop - gonienie przez psa myśliwskiego zwierza w kierunku przeciwnym niż prowadzą tropy

•         gracz - doświadczony zwierz (szczególnie zając, lis) zwodzący goniące go psy, nieraz już szczwany

•         kłus - chód szybszy od stępu, lecz wolniejszy od galopu

•         łgarz - pies, który goniąc daje głos pomimo braku zwierza lub jego ciepłego tropu

•         marking - w odniesieniu do aporterów zdolność zapamiętywania miejsc upadania zestrzelonego ptactwa (kilku sztuk)

•         milczek - pies myśliwski, który goniąc zwierza na oko lub podążając jego ciepłym tropem nie daje głosu

•         okładanie pola - przeszukiwanie za zwierzyną pola przez psy myśliwskie, które przecinają je po zygzakowatej linii w prawo i w lewo, podążając zawsze przed myśliwym

•         oszczekiwacz - pies oszczekujący znalezioną zwierzynę, przyzywający myśliwego głosem

•        oznajmiacz, anonser - pies, który po znalezieniu zwierzyny wraca do myśliwego i prowadzi go do niej

•         płochacz - pies nie wystawiający zwierzyny, lecz po zwietrzeniu jej wypłaszający ją

•         sfora - dwa psy tej samej rasy lecz odmiennej płci

•         stęp - najwolniejszy chód

•         stójka, wystawianie - zatrzymanie się wyżła w charakterystycznej postawie przed zwietrzoną zwierzyną

•         stójka martwa - stójka, w której pies trwa mimo otrzymanego rozkazu ruszenia zwierzyny

•         stójka pewna - stójka niezawodna w odróżnieniu od pustej

•         stójka pusta - błąd popełniany przez wyżła, który robi stójkę mimo nieobecności zwierzyny w pobliżu

•         stójka słaba - stójka, którą wyżeł samowolnie przerywa i zaczyna spędzać zwierzynę

•         stójka twarda - taka stójka, w której pies trwa nieruchomo do czasu otrzymania rozkazu ruszenia zwierzyny

•         ściąganie - wolne, miękkie, ostrożne zbliżanie się samowolne do zwietrzonej zwierzyny

•         wiatr – węch psa myśliwskiego

•         włóczka – sztuczny ślad tworzony przez ciągnięcie po ziemi martwego zwierza